Шчыра скажу, што самым запамінальным момантам першага дня з'езду для мяне стаў момант узнагароджання ганаровай граматай Міністэрства адукацыі, што праводзіў сам міністр, наш былы рэктар, прафесар А.М.Радзькоў. Справа нават не ў самім узнагароджанні, што само па сабе вельмі прыемна, а ў прадстаўленай магчымасці ўзяць удзел у дыскусіі, да якой запрасіў удзельнікаў сустрэчы міністр адукацыі, аб шляхах развіцця універсітэцкай навукі і яе базавай складаючай - студэнцкіх навуковых даследаванняў. А.М.Радзькоў звярнуў увагу на тую прыкрую акалічнасць, што на сённяшні дзень універсітэты не маюць статусу навуковых установаў, існуюць і тэхнічныя праблемы ў маладых вучоных з абаронай, звязаныя з надзвычай фармалізаваным падыходам да зацверджання дысертацый з боку ВАКа. Нельга не пагадзіцца з міністрам адукацыі і ў тым, што універсітэцкі выкладчык не мае маральнага права выкладаць у студэнцкай аудыторыі, калі сам не практыкуе навуку, не мае ўласных навуковых напрацовак. Усімі удзельнікамі дыскусіі адзначалася пільная неабходнасць распрацоўкі інавацыйных навуковых праектаў.

Навука і яе прыкладное значэннне, скарыстанне навуковых напрацовак у сучаснай беларускай штодзённасці - вось асноўны лейтматыў выступленняў удзельнікаў з'езду. Неабходна пры гэтым адзначыць, што належная ўвага была звернута і на неабходнасць развіцця гуманітарных навук: менавіта яны аказваюць істотны ўплыў на фарміраванне светапогляду, маральных арыенціраў, грамадзянскай пазіцыі, нацыянальнай свядомасці і патрыятызму у маладых грамадзянаў Беларусі.

Хочацца верыць, што, нягледзячы на складанасці аб'ектыўнага і суб'ектыўнага характару, беларуская навука будзе развівацца, бо грамадства, пазбаўленае павагі да ведаў і ўласных культурных каштоўнасцяў, вырачана на стагнацыю і дэградацыю.

І.А.Марзалюк, доктар гістарычных навук.